Na een uurtje schoffelen in de tuin bij Jeroen zijn we vandaag echt vertrokken. Het voelt wel weer vertrouwd om in Pino Blanc op pad te gaan. Het geluid en de vibratie van de motor, al je spullen mee (hopelijk) en alleen de weg tussen jou en waar je heen gaat, of wilt, of kunt.
Na de Westerscheldetunnel, Zeeuws-Vlaanderen en België binnenrijden, is de eerste tussenstop een klein wegrestaurantje in de buurt van Eeklo. Het is er gezellig druk, dat is een goed teken. Met Vlaamse en soms Franse gesprekken op de achtergrond, bestellen we wat te drinken en eten. We hebben na de drankjes gelijk al een knapperig toastje met verse tonijnslade en een snufje peterselie op tafel staan. De twee hoofdgerechten samen zijn voldoende om een klein gezin van te voeren. We hebben een plak beenham zo groot als een Wienerschnitzel en twee borden stoofvlees. Verder natuurlijk echte Vlaamse fritten met mayonaise, want we zijn wel in België. Lekker fris en een beetje zuur; perfect bij de frietjes. Als toetje hebben we elk een chocolademousse met een toefje slagroom. Een prima lunch onderweg.
De volgende tussenstop is de Intermarché in het Franse Coudekerque Branche. We zitten nog vol van de lunch, maar dat houdt ons niet tegen om flink camembert en brie in te slaan. Tien stukjes moeten genoeg zijn om over twee weken wat over te houden en nog wat te kunnen delen. We hebben zelfs geluk met twee Caprice des Dieux voor half geld. Verder slaan we nog een paar flesjes wijn in en na inspectie van de paklijst kopen we ook nog een dweil, vaatdoekjes en voor de zekerheid maar wat motorolie. Nu zijn we klaar voor Britannië. Zij ook voor ons? Op naar de boot!